...دلاوازِ

از بچگی علاقه مند به موسبقی بودهم.

8ساله بودم،که شیفته ی صدای ساز نی شدم.

در دلم بود که همانند پسر داییم که استاد نی بود، نی زدن را یاد گیرم

{با وجود ان همه مشقتی که فقط برای دراوردن صدای ان باید میکشیدم}.

این علاقه روز به روز در من فزونی یافت به طوری که هروقت صدای ساز نی رامی شنیدم، دیگه....... .

خب سخن را کوتاه کنیم ،

خلاصه روزی این پسر دایی مهربان یکی از بهترن نی هایش را به من داد وگفت برو ببینم چه میکنی.

/ ماهم که از خدا خواسته <چون این نوع نی خیلی گران بود> /

آن نی را ازاوقبول کردم تا اکنون که به لطف حق وزحمات پدر ومادرواین پسر دایی مهربان به این جا رسیدم.

در بین این سال ها به ساز هایی چون تنبک ودف علاقه ای دیگر پیدا کردم وبه سمت ان ها هم رفتیم.

ناگفته نماند که اکنون ساز تخصصیم نی است ودر کنار ان هاسازهایی چون تنبک، دف وصدا هم کار میکنم.


البته در ضرب وتیمپو هم مهارت زیادی دارم ولی نمیزنم،

دلبل هم دارد:

یکیش مخالفت پدر ومادرم هست،

دومیش اینکه خودم میدونم که اگه توی این خط افتادم یهو میبینم شدیم مطرب جماعت...!